Ένας μικρός μυκηναϊκός θολωτός τάφος του 15ου αιώνα π.Χ. ερευνήθηκε το 1998 στη θέση “Παλιόμυλος”, σε απόσταση περίπου 2,5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του οικισμού “Κεφαλόβρυσο” (πρώην Χαλβάτσου). Το μέγιστο ύψος του είναι 2,52 μ. και η διάμετρος του ταφικού θαλάμου φθάνει τα 3,25 μ. Παρά τις μικρές του διαστάσεις είναι ένας από τους καλύτερα σωζόμενους θολωτούς τάφους της Μεσσηνίας. Είχε χρησιμοποιηθεί για τις ταφές μιας οικογένειας της περιοχής. Τα λιγοστά ευρήματα που συνόδευαν τους νεκρούς περιλαμβάνουν χειροποίητα και τροχήλατα αγγεία, χάντρες από χαλκό, ορεία κρύσταλλο και υαλόμαζα, πήλινα σφονδύλια και ένα λίθινο εργαλείο. Εντός του θαλάμου βρέθηκαν επίσης αγγεία των ύστερων ρωμαϊκών χρόνων που υποδηλώνουν τη μεταγενέστερη χρήση του τάφου.