Η πρωιμότερη κατοίκηση στην περιοχή του ποταμού Άρι ανάγεται στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ. Κατά τη διάρκεια ανασκαφών αποκαλύφθηκαν δύο μεγαροειδή κτίσματα, από τα οποία το καλύτερα σωζόμενο περιλαμβάνει πρόδομο, μία κεντρική αίθουσα, επιμήκεις διαδρόμους που ίσως λειτουργούσαν ως κλιμακοστάσια ενός δεύτερου ορόφου, αποθηκευτικούς χώρους και αυλή. Πιθανώς φιλοξενούσε διοικητικές και οικονομικές λειτουργίες ενός οικισμού. Λίγο νοτιότερα ανασκάφηκε ένα ιερό του Ποσειδώνα με διάρκεια ζωής από το 1000 π.Χ. περίπου έως και τον 4ο αιώνα π.Χ.

Έχει αποκαλυφθεί τμήμα ορθογώνιου οικοδομήματος με κεντρικό αίθριο, που περιβαλλόταν από στοές. Η στέγη του καλυπτόταν με κεραμίδια που έφεραν την επιγραφή ΔΑ(ΜΟΣΙΟΣ), μαρτυρώντας τον δημόσιο χαρακτήρα του. Στον θεό είχαν αφιερωθεί σιδερένια ομοιώματα λέμβων και πλοιαρίων, μικρογραφικά πηδάλια και κουπιά και άλλα αναθήματα μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ένα χάλκινο ειδώλιο ιππόκαμπου. Μετά την απελευθέρωση της Μεσσηνίας το 369 π.Χ. το ιερό υπαγόταν είτε στην επικράτεια των Φαρών είτε της Θουρίας.